Wassily Kandinsky, pionier w dziedzinie sztuki, wywarł trwały wpływ na krajobraz sztuki. Urodzony 4 grudnia 1866 roku w Moskwie, Kandinsky początkowo kontynuował karierę prawniczą, a następnie w wieku 30 lat przeszedł do świata sztuki. Jego artystyczna podróż nie była jedynie zmianą, ale głęboką eksploracją głębi emocjonalnej wyrażanej przez kolory i formy.
10 dzieł godnych uwagi
Twórczość Kandinsky'ego przypomina symfonię, w której każdy utwór reprezentuje unikalny ruch, który przemawia do duszy. Oto dziesięć wyjątkowych dzieł będących przykładem jego dziedzictwa;
-
Kompozycja VII; Często okrzyknięty jego dziełem, ten skomplikowany utwór jest urzekającym labiryntem kolorów i kształtów.
-
Na białym II; Żywa gra form i żywych barw.
-
Kompozycja X; Arcydzieło ukazujące wiedzę Kandinsky'ego w zakresie abstrakcyjnej ekspresji.
-
Błękitny Jeździec; Grafika wskazująca na jego przejście w stronę abstrakcji.
-
Czarny i fioletowy; Uderzająca mieszanka kolorów, która urzeka zarówno wzrok, jak i wyobraźnię.
-
Moskwa I; Portret jego miasta.
-
Kometa; Nieziemska mieszanka kształtów i kolorów przypominająca zjawiska kosmiczne.
-
Skraj lasu; Abstrakcyjna interpretacja składająca hołd pięknu natury.
-
Złoty Żagiel; Kawałek, który oddaje istotę samego wiatru.
-
Żółto-czerwono-niebieski; Symfonia geometrii i koloru.
Życie doświadczane w miejscach
Eksploracje Kandinsky'ego zaprowadziły go w podróż po Europie. Studia kontynuował w Monachium, po I wojnie światowej wrócił do Moskwy i ostatecznie osiadł we Francji. Każde miejsce miało wpływ na jego styl. Podejdź wyjątkowo.
Innowacyjny styl Kandinsky’ego
Wyraz twarzy Kandinsky'ego zmienił się z płynnego i naturalnego na ustrukturyzowany i symboliczny. Jest uznawany za pionierskie dzieła sztuki, które wywołały rewolucję w sferze sztuki, która odbiła się echem wśród pokoleń artystów. Wiara w siłę sztuki skłoniła go do zagłębienia się w emocje poprzez kształty, co świadczyło o jego przekonaniu, że sztuka może wyjść poza sferę fizyczną i dotknąć sfery metafizycznej.
Niezmienna spuścizna Kandinsky'ego pokazuje, w jaki sposób sztuka może przekraczać granice i łączyć się bezpośrednio z duszą. Jego dzieła stanowią ponadczasowe źródło inspiracji i prowokacji, podkreślając potencjał koloru i formy.
Historia życia Kandinsky'ego spleciona z jego sztuką tworzy narrację pod względem koloru, sentymentu i duchowości. Jego abstrakcyjne wizje nadal urzekają i motywują, potwierdzając, że sztuki nie widać, ale odczuwa się ją w naszej istocie.
Co oznacza sztuka Kandinsky'ego?
Twórczość artystyczna Wassily'ego Kandinsky'ego jest głęboko spleciona z jego wiarą w emocjonalną siłę kształtów i kolorów. Postrzegał swoje dzieła jako medium wyrażające potrzebę artysty, którego celem jest przekazywanie ludzkich uczuć i koncepcji. Dla Kandinsky'ego malarstwo było aktem, który miał na celu urzekać zmysły, emocje i zdolności słuchowe widza. Jego inspiracja wynikała z poglądu, że pełna abstrakcja może zaoferować transcendentne spotkanie oderwane od rzeczywistości. Jego artystyczna podróż przebiegała przez etapy, począwszy od dzieł o boskiej symbolice, po wielkie kompozycje przypominające opery, których kulminacją były geometryczne i organiczne, płaskie płaszczyzny kolorystyczne. Rozwój ten odzwierciedla jego dążenie do opracowania języka, który przekracza ograniczenia kulturowe i fizyczne.
Kandinsky porównał swoje dzieła do muzyki próbującej wywołać obrazy i emocje w umyśle obserwatora poprzez połączenie wrażeń przypominających tworzenie harmonii przez muzyków. Wierzył, że sztuka abstrakcyjna, podobnie jak muzyka, może stać się formą sztuki nieobiektywnej, zdolną do przywołania bogatej duchowej egzystencji.
W istocie sztuka Kandinsky'ego przekazuje esencję poprzez użycie koloru i formy zagłębiając się w metafizyczne aspekty ludzkiej egzystencji.
Jaka była inspiracja stojąca za twórczością Kandinsky'ego?
Wassily Kandinsky czerpał inspirację z szeregu źródeł, które ewoluowały z biegiem czasu. Początkowo na jego artystyczną podróż znaczący wpływ miała wystawa dzieł impresjonistów, w której uczestniczył w 1896 r. Eksploracje stogów siana prowadzone przez Claude'a Moneta, które rzuciły wyzwanie jego percepcji i rozbudziły fascynację siłą koloru.
Twórcze wpływy Kandinsky'ego były głęboko powiązane z naturą, duchowością i dziełami artystów. Inspirację czerpał z postimpresjonistów, takich jak Vincent van Gogh, oraz z sugestywnych nastrojów przedstawionych na obrazach Edvarda Muncha. Ponadto w jego twórczości artystycznej można dostrzec ślady interpretacji Kandinsky'ego dotyczącego zmian światła i koloru.
W miarę doskonalenia swojego stylu Kandinsky zaczął badać wzajemne oddziaływanie natury i abstrakcji. Następnie, rozważając swoją abstrakcję artystyczną, wprowadził termin „abstrakcyjna sztuka konkretna”, aby podkreślić, że choć jego prace nie mają charakteru przedstawiającego, pozostają zakorzenione w rzeczywistości. Podkreśla to jego przekonanie, że sztuka powinna przekazywać piękno i przekonania filozoficzne wynikające ze spotkań.
Dodatkowo Kandinsky czerpał inspirację z zasad antropozofii, która skupiała się na pielęgnowaniu piękna i elementów duchowych w życiu. Jego abstrakcje były wyrazem przekonań dążących do wyrażenia duchowości i osobistej introspekcji.
Podsumowując, ekspresję artystyczną Kandinsky'ego ukształtowały jego duchowe ideologie, kontemplacja natury i zaangażowanie w ruchy artystyczne. Te wpływy skłoniły go do zgłębiania i przesuwania granic sztuki.
Jak zmieniała się sztuka Kandinsky'ego na przestrzeni jego kariery?
Rozwój sztuki Wassily'ego Kandinsky'ego to fascynująca podróż od przedstawień do całkowitej abstrakcji. Jego wczesne prace, takie jak „Para jazda” (1906 1907) i „Domy w Monachium” (1908) nadal ukazywały elementy pejzażu i postaci. Z naciskiem na kolor i kształt.
W 1911 roku nastąpiła zmiana w sztuce Kandinsky'ego. Po zetknięciu się z muzyką Arnolda Schönberga na koncercie stworzył jeden ze swoich abstrakcyjnych obrazów. Ten moment zapoczątkował jego poszukiwania abstrakcji, która według niego była niezbędna do wyrażenia istoty artysty.
Na ruch Kandinsky'ego w kierunku abstrakcji wpływ miały także jego przekonania zarysowane w pracy „O duchowości w sztuce”. Twierdził, że kolor i forma oddziałują na widzów bez potrzeby rozpoznawalnych obrazów czy przedmiotów. Słynnie zastanawiał się, czy artyści powinni całkowicie porzucić reprezentację na rzecz abstrakcji.
W latach 1910. formy artystyczne Kandinsky'ego przeszły od organicznych i płynnych do geometrycznych, a ostatecznie do przedstawień.
Dzieło Wassily'ego Kandinsky'ego „Kompozycja V” powstałe w grudniu 1911 roku jest powszechnie uważane za styl, który zapewnił mu pozycję kluczowej postaci w dążeniu do abstrakcji.
Po I wojnie światowej Kandinsky wrócił do ojczyzny, Rosji, gdzie objął stanowisko dyrektora Muzeów Kultury Malarskiej, a później Instytutu Kultury Artystycznej w Moskwie. Jego wysiłki artystyczne w tym czasie nadal się rozwijały pod wpływem jego zaangażowania w politykę i edukację artystyczną.
W 1922 roku Kandinsky został członkiem wydziału Bauhausu, szkoły sztuki i projektowania w Niemczech. Jego pobyt w Bauhausie charakteryzował się eksploracją form organicznych i łączeniem ich w innowacyjny sposób. Podczas lat spędzonych we Francji artystyczna podróż Kandinsky'ego osiągnęła swój szczyt dzięki dziełom łączącym zarówno kształty, jak i formy naturalne. Jego ostatnie obrazy, takie jak „Tempered Élan” (1944), stanowią przykład połączenia odkryć dokonanych na przestrzeni jego życia.
Przez całą karierę Kandinsky'ego muzyka odgrywała ważną rolę. Swoim abstrakcyjnym drzeworytom często towarzyszyły wiersze prozatorskie, co wyraźnie widać w zbiorze „Klänge” (Dźwięki), wyrażając jego dążenie do tworzenia wyłącznie czystych dźwięków. Rozwój artystyczny Kandinsky'ego odzwierciedla jego poszukiwania formy sztuki, która mogłaby wywoływać emocje wykraczające poza język, wykorzystując abstrakcję jako środek wyrazu.
